poniedziałek, 15 lutego 2010

Co za szaleństwo!

W weekend całą rodziną wyszliśmy do ogródka aby ulepic bałwana. Było naprawdę świetnie- spędziliśmy chyba ze 2 godziny ganiając się po podwórku i próbując zrobic jak największą kulę. Co to było za szaleństwo!


Ulepiliśmy dwa bałwany- jednego dużego i jednego małego. Nawet Charlie pomagał je lepic (choc czasem podkradał patykowe ręce bałwanom).



Większy bałwan chyba lepiej nam się udał, bo lepiliśmy go wcześniej kiedy śnieg był bardziej zbity, ale ten mały też wyszedł znakomicie!!! Pewnie zastanawiacie się co ten duży bałwan ma na głowie- otuż to jest lejek do płynu do samochodu. Nie mogliśmy znaleźc żadnego kapelusza, ale ja i tak myślę, że jest mu z nim do twarzy. Inną ciekawostką odnośnie bałwanów jest to, że oczy małego bałwana są z małych cebulek, a dużego z kasztanów. Za nosy oczywiście robią marchewki, na które miał chrapkę Charlie!

środa, 10 lutego 2010

Trochę informacji o rasie Labrador retriever

Jak powszechnie wielu uważa, Labradory powinny pochodzić z półwyspu Labrador i od niego odziedziczyć nazwę swej rasy. Jest to niestety zgubne myślenie- wszystkie rasy retrivierów pochodzą z wybrzeży Nowej Funlandii, gdzie psy te trenowano do przenoszenia rybackich sieci po ściętej lekko lodem wodzie.

W XIX w. nowofunlandzcy rybacy przybywali na zachodnie wybrzeże, by handlować rybami i tam niektórzy z nich sprzedawali swe psy. Przedstawiciele rasy szybko odnieśli sukces jako psy myśliwskie. Pierwszym, który nazwał te psy labradorami był Lord Malmesbury. Labrador i Nowofunland pochodzą od psów przywiezionych do Kanady przez angielskich rybaków, Portugalczyków i Basków.

Do grupy retrivierów należy: Chesapeake bay retriever, curly coated i flat coated retriever oraz Labrador retriever. Od tego ostatniego pochodzi Golden retriever.

L
abradory są wesołymi oraz łagodnymi psami. Posiadają one zdolności do aportowania upolowanej zwierzyny, które to wykorzystują myśliwi. Czuły węch sprawia, że są świetnymi przy wykrywaniu narkotyków i ładunków wybuchowych oraz w służbach ratowniczych. Posiadają bardzo łagodny, pogodny i zrównoważony charakter i dlatego są także świetnymi przewodnikami dla niewidomych oraz kompanami w zabawach z dziećmi. Nie liczmy jednak na to, że nas obronią gdy zajdzie potrzeba. Wszystkich bez wyjątku witają radosnym merdaniem ogona i podskokami. W ich towarzystwie spędzimy dużo czasu na spacerach, bo wymagają dużej ilości ruchu niezależnie od pogody( uwielbiają zabawy w śniegu, taplanie w kałużach oraz hasanie po łąkach).